Rak nieborak, Bajarka opowiada - zbiór baśni z całego świata
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Bajarka opowiada
RAK NIEBORAK
Lezie rak-nieborak. Coś mu się pomyliło — zamiast do
swojej jamki pod kamieniem, zalazł aż do wsi.
Ludzie z tej wsi nigdy jeszcze nie widzieli raka. Bardzo się
zdziwili i przestraszyli.
— Co to za zwierzę — pytali jedni drugich — co ma tyle
nóg i chodzi w przód i w tył, i taki pancerz ma na sobie?
Wysunął się z gromady jakiś mędrek i powiedział:
— Czy nie widzicie, że nosi przed sobą dwie pary
nożyczek? To nie zwierzę, to krawiec.
Wieśniacy ucieszyli się. Stary krawiec niedawno umarł, a
młody umiał tylko szyć, ale nie umiał skroić ubrania. Przyda
się krojczy.
Rozłożyli kawał sukna na stole, posadzili na nim raka i
patrzą, co będzie.
Biedny rak chciałby znaleźć swoją rzeczkę, chciałby uciec.
Łazi po suknie to w tę stronę, to w tamtą. To otwiera
kleszcze, to znów zamyka.
— Oho — mówią ludzie — krawiec nam pokazuje, gdzie
mamy krajać.
Tną za rakiem, ciach — mach! Pocięli całe sukno na
drobne kawałki i teraz dopiero zrozumieli, że je popsuli.
— Ach, ty nicponiu — zaczęli wykrzykiwać
potrząsając pięściami nad rakiem — oszukałeś nas! Nie
ujdzie ci to na sucho.
Sołtys chciał raka chwycić, ale przestraszony rak jak go
nie utnie nożycami! Sołtys wrzasnął:
— Ratujcie, dobrzy ludzie, bo mnie zamorduje!
Chłopi odczepili raka i zaraz urządzili nad nim gromadzki
sąd.
Wyrok zapadł taki:
— Nikt z nas nie wie, co to za zwierzę. Ale oszukało nas,
bo udawało krawca, a wcale nie jest krawcem. Na dodatek
próbowało uciąć palec samemu sołtysowi. Więc chociaż nie
wiemy, jak się nazywa, wiemy, że to jest oszust i rozbójnik.
Skazujemy go na śmierć przez utopienie.
Podsunęli rakowi pod nos deskę, a kiedy rak na nią wlazł,
zanieśli go ostrożnie na most.
Cała gmina zeszła się nad rzekę, żeby się przyjrzeć, co
teraz będzie.
Przechylili deskę nad wodą i — chlup! rak spadł do rzeki.
Ktoś z tłumu krzyknął:
— Dobrze mu tak!
Tymczasem rak dał co prędzej nurka na dno. Schował się
do jamki i zawołał:
— No, nareszcie jestem w domu! Jacy to zacni ludzie, że
mnie odnieśli z powrotem do rzeki!
[ Pobierz całość w formacie PDF ]