Raport o ochronie zdrowia w Polsce. Co zrobić, Polityka, Instytus globalizacji
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Raport o ochronie zdrowia w Polsce
Co zrobić, aby nowoczesna medycyna była dostępna dla pacjentów?
Grudzień 2006
Adam Kozierkiewicz --- Wojciech Misiński --- Andrzej Sośnierz --- Tomasz Teluk
Przeprowadzenie niniejszych badań naukowych oraz ich prezentacja w publikacji została sfinansowana przez
MSD Polska Sp. z o.o. oraz Merck. Opinie przedstawione w raporcie są wyłącznie eksperckimi
poglądamiautorów.
Spis treści
1. Autorzy raportu……….
2. Kluczowe wnioski raportu……
3. Wprowadzenie (Instytut Globalizacji) …..
4. Nowoczesna służba zdrowia niedostępna dla Polaków (Instytut Globalizacji) ……
5. „Bon zdrowotny” a dostępność świadczeń zdrowotnych (dr Wojciech Misiński,
Andrzej Sośnierz) ……
6. Informacja medyczna a zdrowie pacjenta (dr Tomasz Teluk) ……
7. Innowacyjność w ochronie zdrowia (Adam Kozierkiewicz) ……
8. Raport z badań opinii publicznej TNS OBOP …..
9. Załączniki ….
Autorzy raportu
Adam Kozierkiewicz
– lekarz medycyny, pracownik Instytutu Zdrowia Publicznego
Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, prezes spółki Wspólny Rynek Medyczny
Sp z o.o., były dyrektor Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia, wicedyrektor
i dyrektor Departamentu Informatyki Ministerstwa Zdrowia (w latach 1998-2001). Od maja
2006 r. dyrektor Ogólnopolskiego Związku Pracodawców Prywatnej Służby Zdrowia.
Wojciech Misiński
– ekspert ds. ochrony zdrowia Centrum im. Adama Smitha, dr ekonomii,
pracownik naukowy Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Autor koncepcji reformy służby
zdrowia w oparciu o funkcjonowanie tzw. „bonu zdrowotnego”.
Andrzej Sośnierz
– lekarz medycyny, od września 2006 r. prezes Narodowego Funduszu
Zdrowia, wcześniej poseł na Sejm RP. Były dyrektor Śląskiej Regionalnej Kasy Chorych.
Jako pierwszy w Polsce wdrożył na Śląsku elektroniczne karty pacjenta oraz system Rejestru
Usług Medycznych.
Tomasz Teluk
– dyrektor Instytutu Globalizacji, międzynarodowy ekspert ds. ochrony
zdrowia w Centre for the New Europe w Brukseli oraz Centrum im. Adama Smitha. Doktor
nauk humanistycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego, absolwent Uniwersytetu
Warszawskiego oraz Wyższej Szkoły Zarządzania/The Polish Open University. Autor książek,
publicysta.
Kluczowe wnioski raportu
·
Nowoczesna medycyna jest niedostępna dla Polaków. Polska znalazła się na 21.
miejscu na 26 sklasyfikowanych krajów Europy w Europejskim Indeksie
Konsumentów, przygotowanym przez brukselski think-tank
HealthConsumerPowerhouse. Szczególnie słabo oceniono w Polsce dostęp do
informacji medycznej oraz do nowoczesnej farmakoterapii.
·
Z badań opinii publicznej, przeprowadzonych przez TNS OBOP dla Instytutu
Globalizacji, wynika, że Polacy uważają, iż lepszy dostęp do leków spowodowałby
zmniejszenie zachorowań i poprawę zdrowia społeczeństwa. Jednocześnie Polacy są
przekonani, że mają gorszy dostęp do leków w porównaniu do mieszkańców innych
krajów Unii Europejskiej.
·
Co czwarty Polak jest niezadowolony z informacji o zdrowiu, udzielanych przez
lekarzy. Jednocześnie niemal każdy z nas podejmuje próby samoleczenia, zanim
skorzysta z pomocy lekarskiej, dlatego warto zastanowić się nad skutkami
zdrowotnymi dysproporcji w dostępie do informacji o paramedykamentach i o lekach
dostępnych na receptę.
·
Jeśli znikomy dostęp do nowych leków jest metodą oszczędności wydatków, to
społeczeństwo ponosi nieodwracalne koszty zdrowotne, wynikające z nieefektywności
publicznej służby zdrowia.
·
Podstawowymi problemami polskiej służby zdrowia są: niskie zarobki, powszechna
opinia o korupcji lekarzy, ograniczenie dostępności do świadczeń zdrowotnych, w tym
w szczególności wysokospecjalistycznych, niska jakość świadczeń zdrowotnych, długi
czas oczekiwania, wysoki poziom zakażeń wewnątrzszpitalnych, zdekapitalizowana
baza medyczna, brak środków na inwestycje, poziom zadłużenia jednostek ochrony
zdrowia zagrażający ciągłości świadczeń.
·
Centrum im. Adama Smitha wraz z Ogólnopolskim Związkiem Zawodowym Lekarzy
w swym modelu „Racjonalnego Medycznie i Ekonomicznie Systemu Opieki
Zdrowotnej” proponuje m.in. koncepcję „bonu zdrowotnego”, który eliminuje obecnie
obowiązujący skomplikowany system poboru i redystrybucji składki
ubezpieczeniowej. W projekcie ustawy o ubezpieczeniu zdrowotnym w
Towarzystwach Ubezpieczenia Zdrowotnego „bon zdrowotny” zdefiniowano jako
„uprawnienie przysługujące osobom objętym powszechnym ubezpieczeniem
zdrowotnym do opłacenia przez budżet państwa należnej składki zdrowotnej”.
·
Koncepcja „bonu zdrowotnego” jest warunkiem uruchomienia szeregu mechanizmów
i rzeczywistego wdrożenia narzędzi prowadzących do wzrostu dostępności do
świadczeń zdrowotnych, w tym szczególnie wysokospecjalistycznych. Ich brak nadal
będzie powodował wykluczenie poza system pacjentów ciężko chorych,
wymagających szczególnie wysokospecjalistycznych świadczeń zdrowotnych.
·
W procesie prywatyzacji kluczowe znaczenie odgrywa wolność informacji. Dostęp do
informacji medycznej jest niezwykle ważny dla zwiększenia poziomu wiedzy
medycznej w społeczeństwie i poprawie zdrowia pacjentów. Dlatego też
wprowadzanie mechanizmów rynkowych powinno być poprzedzone zniesieniem
barier informacyjnych.
·
Walkę z chorobami w Europie utrudniają urzędowe blokady dotyczące wymiany
informacji, w tym zakaz kierowania bezpośredniej informacji medycznej do pacjenta.
Gdyby pacjenci posiadali wolny dostęp do informacji medycznej, częściej
odwiedzaliby przychodnie i bardziej troszczyliby się o swoje zdrowie.
·
Według Ogólnopolskiego Związku Pracodawców Prywatnej Służby Zdrowia
inwestycje w innowacje, a w szczególności udział kapitału prywatnego w systemie
ochrony zdrowia, przynoszą korzyści tak dla pacjentów, jak i systemu ochrony
zdrowia w całości. Aby jednak umożliwić takie inwestycje i jednocześnie zapewnić
ich celowość, konieczne jest wprowadzenie przepisów, które spowodują, że
inwestycje te będą bezpieczne, odpowiednio rozlokowane i powiązane z planami
nabywania świadczeń przez NFZ.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]