ratunkowa3, MEDYCYNA, Ratunkowa (dość stare)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
FARMAKOTERAPIA
W STANACH
NAGŁYCH
WG WYTYCZNYCH EUROPEJSKIEJ RADY
RESUSCYTACJI 2005
DROGI PODAWANIA LEKÓW W RESUSCYTACJI
1. Żyły obwodowe :najczęściej wykorzystywana droga podawania leków :
- żyły przedramienia, żyła odłokciowa, żyła szyjna zewnętrzna
- przez żyłę odłokciową można wprowadzić cewnik do żyły centralnej
- po podaniu leku należy podać 20 ml płynu ( woda do wstrzyknięć, sól fizjologiczna), co skraca czas
dotarcia leku do głównych tętnic
- NIE podawać leków reanimacyjnych do żył nadgarstka i dłoni: leki słabo przenikają do krążenia
centralnego
2. Żyły centralne: żyła szyjna wewnętrzna, podobojczykowa
- uzyskuje się najwyższe stężenia leku po ich podaniu do żyły centralnej
- wykorzystuje się ewentualnie już istniejącą drogę
- żyła centralna jest optymalną drogą podania leków podczas resuscytacji: wymaga to przerwania czynności
reanimacyjnych, istnieje niebezpieczeństwo odmy i krwiaka opłucnej, szczególnie przy leczeniu
trombolitycznym, trudno zachować zasady aseptyki
- przy braku odpowiedniego sprzętu i wyszkolonego personelu kaniuluje się żyły obwodowe
3. Droga dotchawicza przez rurkę intubacyjną
- szczególnie wykorzystywana przy trudnościach w uzyskaniu dostępu do żyły
- leki stosowane dotchawiczo: adrenalina, atropina, lidokaina, , nalokson
- podaje się 2-3 razy większą dawkę niż przy podaniu dożylnym rozpuszczoną w 10 ml soli fizjologicznej
lub wody do wstrzyknięć po podaniu dotchawiczym należy wykonać 5 sztucznych oddechów
4. Droga doszpikowa
- szczególnie wykorzystywana u małych dzieci przy braku dostępu do żyły
- doszpikowo można podawać wszystkie leki i płyny
-
miejsce wkłucia : bliższa przednioprzyśrodkowa część piszczeli 2 cm poniżej wyniosłości
piszczelowej
5. NIE podaje się w czasie resuscytacji leków podskórnie i domięśniowo
6. NIE podaje się leków do żyły udowej, chyba że założono cewnik sięgający powyżej
przepony
7. NIE podaje się leków dosercowo : możliwość uszkodzenia tętnicy wieńcowej, podania
leku do mięśnia sercowego, wytworzenia odmy opłucnowej, krwiaka opłucnej czy
krwiaka osierdzia; konieczność przerwania czynności reanimacyjnych (masażu serca i
wentylacji)
LEKI STOSOWANE W RESUSCYTACJI
Nazwa leku
Nazwa handlowa
Postać
Dawka
Dawkowanie
epinefryna
Inj.Adrenalini 0,1% amp
1 mg=1ml
1 mg co 3-5 min
atropina
Atropinum
sulfuricum
amp
1 mg=1ml
3 mg jednorazowo
amiodaron
Cordarone
amp
150 mg= 3 ml
300 mg w 20 ml
5 % glukozy
przez 1-2 min
lidocaina
Lignocainum HCl
2%
1%
amp
2 ml
20 ml
1 ml=20 mg
1 ml=10 mg
1-1,5 mg/kg ,
śr.100mg,
nast. wlew ciągły 2-
4 mg/ min
20 mEq=20 ml
1 mmol/kg, nast.
0,5 mmol/kg co 10
min
wodorowęglan
sodu
NaHCO3 8,4%
amp
1 ml=1 mmol
magnez
20% MgSO4
amp
10 ml=2g
1-2 g w 100 ml soli
fizjologicznej przez
1-2 min
wazopresyna
Pitressin
amp.
10j.=0,5 ml
20j.=1 ml
40 j.jednorazowo
1. Adrenalina:
- działa pobudzająco na receptory alfa1 i alfa2 oraz beta1 ibeta2
- działanie adrenaliny powoduje wzrost oporu obwodowego, zapobieganie zapadaniu żył, wzrost ciśnienia
rozkurczowego w aorcie oraz zwiększenie przepływu mózgowego i wieńcowego, a także wzrost siły skurczu mięśnia
sercowego, poprawę przewodzenia i automatyzmu w układzie bodżcoprzewodzącym serca i zwiększenie amplitudy
migotania komór
- stosowana w: migotaniu komór, aktywności elektrycznej bez tętna oraz w asystolii
- dawkowanie : 1 mg co 3-5 min
- poprzednio stosowane były zwiększane dawki : 1mg, następnie 3 mg, następnie 5 mg oraz duże dawki: 0,1
mg/kg (śr.5-10 mg) co 3 min – obecnie takie dawkowanie nie jest polecane
- działania uboczne po przywróceniu spontanicznej czynności serca: tachykardia, zaburzenia rytmu,
obkurczenie naczyń nerkowych, wzrost zużycia tlenu przez mięsień sercowy
2. Atropina
- ma działanie parasympatykolityczne : blokuje pobudzenie nerwu błędnego
- działanie polega na zwiększeniu częstości pobudzeń zatokowych i poprawie przewodnictwa i automatyzm
układu bodżcoprzewodzącego
- stosuje się ją w przypadku aktywności elektrycznej bez tętna ( dawniej: rozkojarzenie elektromechaniczne) i
asystolii
- najbardziej skuteczna przy zatrzymaniu krążenia z powodu pobudzenia nerwu błędnego ( zatrzymanie
odruchowe)
- dawkowanie : jednorazowo 3 mg dożylnie
- uwaga! Dawka mniejsza niż 0,5 mg może spowodować paradoksalną bradykardię
- działania uboczne po przywróceniu spontanicznej czynności serca: tachykardia (przewaga współczulna) z
arytmią) , suchość w jamie ustnej, zaburzenia akomodacji oczu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]