ratownictwo górnicze, Górnictwo, Prawo
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
WYŻSZY URZĄD GÓRNICZY
DEPARTAMENT PRAWNY
Rozporządzenie Ministra Gospodarki
z dnia 12 czerwca 2002 r.
w sprawie ratownictwa górniczego
(Dz. U. Nr 94, poz. 838, z 2004 r. Nr 102, poz. 1073
oraz z 2007 r. Nr 204, poz. 1476)
(stan prawny: 20 listopada 2007 r.)
KATOWICE, listopad 2007
1. Niniejszy tekst ujednolicony uwzględnia zmianę wprowadzoną przez § 1 rozporządzenia
Ministra Gospodarki z dnia 24 października 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ra-
townictwa górniczego (Dz. U. Nr 204, poz. 1476), która wejdzie w życie z dniem 20 listopada
2007 r. i została zaznaczona pogrubioną czcionką.
2. Dokument zawiera również § 2 i 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki
Społecznej z dnia 30 kwietnia 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ratownictwa gór-
niczego (Dz. U. Nr 102, poz. 1073).
3. Dokument nie ma charakteru urzędowego i nie stanowi źródła prawa.
Ratownictwo górnicze
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 12 czerwca 2002 r.
w sprawie ratownictwa górniczego.
(Dz. U. Nr 94, poz. 838, z 2004 r. Nr 102, poz. 1073 oraz z 2007 r. Nr 204, poz. 1476)
Na podstawie art. 78 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. — Prawo geologiczne i górnicze
(Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz.
726 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz.
1268 oraz z 2001 r. Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1800) zarządza się,
co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) organizację, szczegółowe zadania służb ratownictwa górniczego przedsiębiorcy oraz podmio-
tów zawodowo trudniących się ratownictwem górniczym, w tym Centralnej Stacji Ratownic-
twa Górniczego,
2) wymagania w zakresie wyposażenia technicznego służb, o których mowa w pkt 1,
3) szczegółowe zasady tworzenia i zatwierdzania planu ratownictwa górniczego,
4) wymagane kwalifikacje zawodowe, zdrowotne i wiekowe członków drużyn ratowniczych,
5) szczegółowe zasady szkolenia z zakresu ratownictwa górniczego,
6) zasady prowadzenia akcji ratowniczych w zależności od rodzaju zagrożeń naturalnych, wy-
stępujących w zakładach górniczych.
§ 2. 1. Ratownictwo górnicze tworzą służby:
1) ratownictwa górniczego przedsiębiorcy,
2) Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego lub innego podmiotu zawodowo trudniącego się
wykonywaniem czynności w zakresie ratownictwa górniczego, zwane dalej „jednostkami ra-
townictwa”.
2. Zadaniem służb, o których mowa w ust. 1, jest niezwłoczne niesienie pomocy w razie za-
grożenia życia lub zdrowia pracowników zakładu górniczego oraz innych osób znajdujących się w
zakładzie górniczym, a także w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa ruchu zakładu górniczego
powstałego w szczególności wskutek: pożaru, wybuchu gazów lub pyłu węglowego, wyrzutu
gazów lub skał, wdarcia się wody do wyrobisk, zawału, tąpnięcia, otwierania wyrobisk izolowa-
nych, penetracji nieczynnych wyrobisk, erupcji płynu złożowego, wydzielania się siarkowodoru i
awarii energomechanicznej, a także zagrożenia bezpieczeństwa powszechnego.
3. Do zadań służb, o których mowa w ust. 1, należy także wykonywanie prac profilaktycz-
nych; pracami profilaktycznymi są prace mające na celu zapobieganie bezpośredniemu zagrożeniu
bezpieczeństwa pracowników lub ruchu zakładu górniczego.
§ 3. 1. Obowiązek wynikający z art. 75 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. — Prawo
geologiczne i górnicze, zwanej dalej „ustawą”, przedsiębiorca może spełnić poprzez:
1) utrzymywanie własnych służb ratownictwa górniczego,
2) stałą zorganizowaną współpracę służb ratownictwa przedsiębiorców,
3) powierzenie tego obowiązku w całości lub w części jednostkom ratownictwa.
Wyższy Urząd Górniczy — Departament Prawny
1
Ratownictwo górnicze
2. Spełniając obowiązek w sposób, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przedsiębiorca powinien
jednocześnie spełniać wymagania przewidziane dla jednostki ratownictwa, określone w rozdziale
3.
3. Przedsiębiorca organizuje współpracę służb ratownictwa, o której mowa w ust. 1 pkt 2,
zasięgając opinii organizacji związków zawodowych.
§ 4. 1. Powierzenie wykonywania czynności w zakresie ratownictwa górniczego jednostkom
ratownictwa odbywa się na podstawie umowy, po uzyskaniu zgody, o której mowa w art. 75
ust. 2 ustawy.
2. Umowa zawarta między przedsiębiorcą a jednostką ratownictwa, zwaną dalej „właściwą
jednostką ratownictwa”, powinna w szczególności określać:
1) zakres obowiązków i harmonogram delegowania przez przedsiębiorcę ratowników do zastę-
pów dyżurujących w jednostce ratownictwa lub sposób zapewnienia gotowości zastępów ra-
towniczych w jednostce utrzymującej tylko zawodowe pogotowie specjalistyczne,
2) zasady współpracy dotyczącej możliwości korzystania ze sprzętu i wyposażenia,
3) wysokość opłaty przysługującej jednostce ratownictwa od przedsiębiorcy za świadczone
usługi przez tę jednostkę.
3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wykonywania obowiązku, o którym mowa w art.
75 ust. 1 pkt 2 ustawy.
§ 5. 1. Dla każdego zakładu górniczego sporządza się plan ratownictwa, który w szczególno-
ści powinien określać sposób prowadzenia akcji ratowniczej w przypadku zagrożenia bezpieczeń-
stwa ludzi lub ruchu zakładu górniczego spowodowanego: pożarem, tąpnięciem, wybuchem ga-
zów lub pyłu węglowego, wyrzutem gazów i skał, zawałem wyrobiska, wdarciem się wody do
wyrobisk górniczych, otwieraniem wyrobisk izolowanych, penetracją nieczynnych wyrobisk,
erupcją płynu złożowego, wydzielaniem się siarkowodoru, osuwisk w odkrywkowych zakładach
górniczych oraz awarią energomechaniczną.
2. Plan, o którym mowa w ust. 1, powinien określać sposób wykonania obowiązków w za-
kresie ratownictwa górniczego, a w szczególności:
1) organizację służb ratownictwa i służb pogotowia w zakładzie górniczym, z uwzględnieniem:
a) adresów i numerów telefonów osób kierownictwa i dozoru ruchu przewidzianych do kiero-
wania pracami ratowniczymi i pomocniczymi podczas prowadzenia akcji ratowniczej oraz
kolejności ich powiadamiania,
b) obsady kopalnianej stacji ratownictwa górniczego, liczby zastępów i sposobów powiada-
miania ratowników,
c) lokalizacji i wyposażenia pomieszczeń niezbędnych do prowadzenia akcji ratowniczej,
d) systemów łączności,
e) adresów i numerów telefonów organów administracji publicznej i instytucji, które powia-
damia się o powstałym zagrożeniu,
2) służby obowiązane do współpracy ze służbą ratownictwa w zakładzie górniczym, ze wskaza-
niem ustalonego zakresu współpracy,
3) możliwość stałego udziału w akcji ratowniczej zawodowych specjalistycznych służb jednostek
ratownictwa,
4) niezbędne wyposażenie w sprzęt ratowniczy, ze wskazaniem: miejsc składowania, sposobu
transportu i osób odpowiedzialnych za terminowe wyposażenie w ten sprzęt,
5) organizację pomocy medycznej podczas akcji ratowniczej, z uwzględnieniem:
a) nazwisk, miejsc pracy i zamieszkania oraz numerów telefonów personelu medycznego,
2
Wyższy Urząd Górniczy — Departament Prawny
Ratownictwo górnicze
b) sposobu organizowania pomocy medycznej i doboru właściwych środków w zależności od
rodzajów zagrożeń,
6) koordynację, o której mowa w § 8, przez jednostkę ratownictwa oraz plan wzajemnej pomo-
cy zakładów górniczych,
7) dokumentację prowadzenia akcji ratowniczej,
8) sposób zwalczania zagrożenia pożarowego z uwzględnieniem:
a) wykazu miejsc szczególnie zagrożonych powstaniem pożaru,
b) sposobu wycofania ludzi ze strefy zagrożenia,
c) parametrów wentylacyjnych, map i schematów niezbędnych przy prowadzeniu akcji poża-
rowej.
3. Kierownik ruchu zakładu górniczego zatwierdza plan ratownictwa.
4. Zmiany w planie ratownictwa przeprowadza się w trybie przewidzianym dla zatwierdzania
planu ratownictwa, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. Plan ratownictwa powinien być na bieżąco aktualizowany; zakres aktualizacji planu ratow-
nictwa ustala kierownik ruchu zakładu górniczego.
6. Z treścią planu ratownictwa powinny być zapoznane osoby wymienione w planie, odpo-
wiedzialne za wykonywanie określonych zadań podczas prowadzenia akcji ratowniczej.
§ 6. 1. W zakładzie górniczym i w jednostce ratownictwa powinna być prowadzona doku-
mentacja w zakresie ratownictwa górniczego.
2. Rodzaje dokumentacji, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
3. Dokumentację, o której mowa w ust. 1, prowadzi się na podstawie wzorów określonych
przez właściwą jednostkę ratownictwa.
§ 7. Kierownik ruchu zakładu górniczego odpowiada za stan ratownictwa górniczego w za-
kładzie górniczym.
§ 8. Jednostki ratownictwa koordynują działania służb ratownictwa górniczego przedsiębiorcy
w sposób określony w planie ratownictwa, o którym mowa w § 5 ust. 1.
Rozdział 2
Zadania, organizacja i wyposażenie służb ratownictwa w zakładzie górniczym
§ 9. 1. Przepisy niniejszego rozdziału określają wymagania, jakim powinny odpowiadać służby
ratownictwa w podziemnych zakładach górniczych i w zakładach górniczych wydobywających
kopaliny otworami wiertniczymi.
2. Wymagania, jakim powinna odpowiadać służba ratownictwa w odkrywkowych zakładach
górniczych, określa plan ratownictwa, o którym mowa w § 5 ust. 1.
3. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do:
1) odkrywkowych zakładów górniczych, jeżeli w zakładach tych utrzymywane są podziemne
wyrobiska górnicze lub istnieje możliwość powstania atmosfery niezdatnej do oddychania,
2) zakładów wykonujących roboty geologiczne,
3) bezzbiornikowego magazynowania substancji oraz do składowania odpadów w górotworze, w
tym w podziemnych wyrobiskach górniczych, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Wyższy Urząd Górniczy — Departament Prawny
3
[ Pobierz całość w formacie PDF ]