Rafferty Carin - Na ślubnym kobiercu, ebook (nieprzeczytane)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Carin Rafferty
Na ślubnym
kobiercu
H a r l e q u i n
Toronto Nowy Jork Londyn
Amsterdam Ateny Budapeszt Hamburg
Madryt Mediolan Paryż Sydney
Sztokholm Tokio Warszawa
Carin Rafferty
Tytuł oryginału:
I Do, Again
Pierwsze wydanie:
Harlequin Books, 1990
Przekład:
Melania Drwęska
ISBN 83-7070-570-7
Indeks 378577
Strona nr 2
NA ŚLUBNYM KOBIERCU
ROZDZIAŁ 1
– Ty nie masz rozwodu, Sireno! – Jonathan Harcourt wpadł jak burza do
gabinetu Sireny Barrington i z pasją rzucił na biurko trzymane w ręku
dokumenty.
Sirena odchyliła się w fotelu i spojrzała na niego ze zdumieniem. Nigdy
dotąd nie widziała go w stanie takiego wzburzenia. Ta zupełnie nowa cecha
osobowości Jonathana tak ją zaintrygowała, że w pierwszej chwili w ogóle
nie zwróciła uwagi na sens jego słów.
Był dla niej kimś znacznie więcej niż tylko adwokatem. Znali się od kilku
lat, spotykali od ponad roku, a od pewnego czasu miała wrażenie, że Jonathan
pragnie przekształcić ich znajomość w poważny i trwały związek. Broniła się
jednak przed podjęciem ostatecznej decyzji, choć sama nie bardzo wiedziała
dlaczego.
Jonathan był od niej prawie piętnaście lat starszy, lecz mimo dzielącej ich
różnicy wieku mógł być naprawdę idealnym mężem. Pochodził z tego samego
środowiska i miał podobne zainteresowania. Od pierwszej chwili zrozumiał i
gorąco poparł jej ideę powołania Fundacji Barringtonów – organizacji, która
w praktyce zajmowała się wszystkim, od opieki nad zwierzętami po budowę
schronisk dla bezdomnych.
To właśnie Jonathan podsunął jej myśl o utworzeniu specjalnego
funduszu, kiedy oświadczyła, że pragnie zabezpieczyć przyszłość fundacji.
Poprosił ją wówczas, by przedstawiła mu swoje orzeczenie rozwodowe.
Chciał się upewnić, że nikt poza nią nie będzie miał żadnych praw do tych
pieniędzy. I wtedy okazało się, że jest ktoś, kto mógłby zgłaszać ewentualne
Strona nr 3
Carin Rafferty
roszczenia finansowe: jej były mąż: Noah Samson.
Czy Jonathan usiłuje jej wmówić, że nadal jest mężatką? Przecież ona wie
najlepiej, że to nieprawda. Przed dwoma laty specjalnie poleciała do
Meksyku tylko po to, by mieć pewność, że raz na zawsze uwolniła się od
Noaha.
I jak dotąd nigdy nie żałowała swojej decyzji.
– Nie bądź śmieszny, Jonathanie. Oczywiście, że jestem rozwiedziona. –
Chwyciła leżące przed nią orzeczenie i energicznie nim potrząsnęła. – Mam
przecież na to dokument!
Jonathan opadł na krzesło i na poły ze współczuciem, a na poły z
wyrzutem pokiwał głową.
– Owszem, masz dokument, ale to nie jest orzeczenie rozwodowe. Równie
dobrze mógłby to być przepis na placki kukurydziane.
– Przepis na placki kukurydziane? – Sirena najpierw się obruszyła, a
potem wybuchnęła śmiechem. – Świetny żart! Rzeczywiście przez moment
dałam się na to nabrać.
– Tylko że ja wcale nie żartuję – stwierdził sucho Jonathan, a potem
niespotykanym u niego gestem przesunął dłonią po jasnych włosach, burząc
nieskazitelną fryzurę.
Sirena poczuła lekkie ukłucie niepokoju. Jonathan sprawiał wrażenie
bardzo przejętego, ale chyba mimo wszystko nie mówił poważnie.
– Jonathanie, przecież to jakaś bzdura – zaprotestowała.
– Niestety, nie – westchnął. – A swoją drogą, jak mogłaś być taka
naiwna? Wyobrażam sobie, jak się wszystko odbyło. Nie znałaś języka i
bardzo ci się spieszyło, więc poprosiłaś portiera w hotelu, żeby zaprowadził
cię gdzie trzeba. A on natychmiast wyczuł pismo nosem i bez wysiłku zarobił
parę groszy. Założę się nawet, że osobiście przedstawił cię stosownym
„urzędnikom”.
Ciemny rumieniec na twarzy Sireny potwierdził tylko przypuszczenia
Jonathana. Raz jeszcze ciężko westchnął, a w jego szarozielonych oczach
odmalowało się przygnębienie.
– Dlaczego pojechałaś do Meksyku? Mogłaś przecież wrócić do domu i
dopiero wtedy wystąpić o rozwód.
– To dosyć skomplikowana sprawa. – Sirena wstała i podeszła do okna.
Roztaczał się z niego piękny widok na Harrisburg i Susquehannę. Słońce
złotymi refleksami odbijało się w błękitnych falach rzeki, leniwie
przecinającej stolicę stanu Pensylwania.
Wspomnienia napłynęły całkiem nieoczekiwanie. Nagle z tak
niewiarygodną ostrością zobaczyła każdy szczegół pierwszego spotkania z
Noahem Samsonem, że wydało jej się, jakby czas zatoczył koło i wrócił do
tamtego pamiętnego dnia sprzed dwóch lat.
Strona nr 4
[ Pobierz całość w formacie PDF ]