RYSZARD KACZOROWSKI - Prezydent na uchodźctwie, Biografie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
RYSZARD KACZOROWSKI
PREZYDENT RP NA UCHODŹSTWIE
Ryszard Kaczorowski h. Jelita urodził się w Białymstoku 26 listopada 1919 r., tam też
uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 11 oraz do Szkoły Handlowej im. Mikołaja
Kopernika. Od wczesnej młodości należał do harcerstwa (przyrzeczenie harcerskie
składał w 1933 r.). Od 21 sierpnia 1939 r. pełnił funkcje zastępcy Komendanta Pogotowia
Harcerskiego powołanego na wypadek wojny. Podczas okupacji sowieckiej,
październikiem 1939 r. powołano z rozkazu Mariana Dakowicza tajny Hufiec Harcerski,
gdzie Ryszard Kaczorowski został najpierw drużynowym, a niedługo potem zastępcą
hufcowego. Hufiec ten w listopadzie stanowił już strukturę Szarych Szeregów, a Ryszard
Kaczorowski styczniem 1940 r. objął funkcje hufcowego oraz zastępcy Komendanta
Chorągwi. Jednocześnie był łącznikiem pomiędzy Szarymi Szeregami a Związkiem Walki
Zbrojnej. Niedługo potem, bo w czerwcu w skutek konieczności opuszczenia
Białegostoku przez dotychczasowego Komendanta Chorągwi Szarych Szeregów -
Mariana Dakowicza objął jego stanowisko.
17 lipca 1940 r. Ryszard Kaczorowski został aresztowany przez NKWD i po
trzydniowym śledztwie mającym miejsce w NKWD-owskiej siedzibie urządzonej w
budynku dawnej Izby Skarbowej przy ul. A. Mickiewicza został przeniesiony na dalsze
przesłuchania do więzienia w Białymstoku. Skąd po dwóch miesiącach przewieziono go
do więzienia w Mińsku. Tam 31 stycznia zaczęła się rozprawa zakończona już l lutego
1941 r. Wyrok wydany przez Najwyższy Sąd Białoruskiej Republiki Sowieckiej skazał go
na karę śmierci. Po 100 dniach spędzonych w celi śmierci bez żadnego kontaktu ze
światem zewnętrznym przyszła wiadomość, że wyrok został zmieniony przez Sąd
Związku Sowieckiego na 10 lat łagrów, 5 lat pozbawienia praw wyborczych i konfiskatę
majątku. Ryszarda Kaczorowskiego zesłano na Kołymę. Pracował tam w kopalni złota
Duskanja, co w tamtejszym języku oznacza: Dolina Śmierci.
W łagrze, w którym przebywał wiadomość o zwalnianiu polskich więźniów rozeszła
się 2 września, jednakże dopiero 27 marca 1942 r. dostał się do miejscowości Margiełan,
gdzie był polski obóz wojskowy. Dostał przydział do kompanii łączności 9 DP. Z
wspomnianego Margiełanu przetransportowano żołnierzy do Krasnowodska, skąd zabrał
ich statek przez Morze Kaspijskie do miasta Pahlewi. W Persji byli 2 kwietnia i stąd mieli
udać się do Palestyny. 3 maja 1942 r. powstała Dywizja Strzelców Karpackich, w skład
której wszedł Ryszard Kaczorowski, po całym szeregu przerzutów wojska w różne
miejsca, ostatecznie zimę 1943/44 spędzono w Iraku. Z końcem lutego 1944 r. wyruszyli
na front, 11 maja byli już pod Monte Cassino, a informacja o jego zdobyciu wyszła
właśnie z podpadającego pod komendę Ryszarda Kaczorowskiego ośrodka łączności.
Razem z 3. DSK przeszedł kampanię włoską.
W sierpniu 1946 r. Ryszard Kaczorowski przybył do Liverpoolu, skąd trafił do obozu w
Bodney Airfield North w hrabstwie Norfolk. Po zdaniu matury w 1947 r. przeszedł do
obozu dowództwa 3 DSK koło Amersham. 2 kwietnia 1948 r. przeszedł do cywila. Po
1
zakończeniu służby wojskowej podjął studia w Szkole Handlu Zagranicznego i
Administracji Portowej. W lutym 1948 roku został członkiem Głównej Kwatery Harcerzy w
Londynie, a w kwietniu 1955 r. Naczelnikiem Harcerzy. W 1967 r. objął stanowisko
Przewodniczącego ZHP. Jego działalność harcerska zaznaczyła się gdy występował jako
Komendant reprezentacji polskiej na Międzynarodowym Jubileuszowym Jamboree
(1957), był też Komendantem Światowego Zlotu Harcerstwa w 1969 r. na Monte Casino,
w Kanadzie w 1976 r., Belgii w 1982 r. i w USA w 1988 r.
Przyszły Prezydent RP w kręgach harcerskich poznał swą przyszłą małżonkę Karolinę
z Mariampolskich, którą poślubił 19 lipca 1952 r. Pani Kaczorowska miała ukończony
Uniwersytet Londyński i pracowała jako nauczycielka.
W 1986 r. Ryszard Kaczorowski przeszedł na emeryturę zyskując w ten sposób cenny
czas na działalność społeczną. Wybrał się też zaraz z wizytacją harcerstwa w Australii.
Marcem 1986 r. został powołany z nominacji Prezydenta RP Kazimierza Sabbata do
Rady Narodowej RP, a także do Rządu, gdzie pełnił urząd ministra spraw krajowych w
gabinecie prof. E. Szczepanika. Zaowocowało to szerokimi kontaktami z opozycją
krajową m. in. z konspiracyjnymi strukturami piłsudczykowskimi (Towarzystwo im. Józefa
Piłsudskiego) w Krakowie reprezentowanymi przez: Śp. Włodzimierza Sackiewicza-
Steckiewicza, Śp. Wojciecha Ziembińskiego, Jerzego Gizę, Piotra M. Boronia, Mariana
Banasia, Mariana Apostoła. Piastował też funkcję honorowego sekretarza Funduszu
Pomocy Krajowi.
19 lipca 1989 r. w związku z niespodziewaną śmiercią Prezydenta Kazimierza
Sabbata zaprzysiężono Ryszarda Kaczorowskiego na urząd Prezydenta RP na
Uchodźstwie.
Jest m. in. członkiem: Zarządu Głównego Stowarzyszenia Polskich Kombatantów,
Zarządu Zjednoczenia Polskiego w Wielkiej Brytanii, Rady Koordynacyjnej Polonii
Wolnego Świata, Rady Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego, Rady Polskiej
Macierzy Szkolnej, Rady Instytutu Polskiej Akcji Katolickiej, Rady Pamięci i Męczeństwa
w Warszawie, jest protektorem Fundacji Polonia Aid Foundation Trust przy Polskim
Ośrodku Społeczno-Kulturalnym w Londynie.
Odznaczony m. in.: Orderem Orła Białego, Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia
Restituta, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino, nadano mu
wiele honorowych obywatelstw m. in. dnia 27 maja 1991 r. otrzymał Honorowe
Obywatelstwo od swego rodzinnego miasta Białegostoku, a 6 stycznia 1998 r. od
Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa, w 1995 r. otrzymał Krzyż Św. Franciszka, a
także Złoty Medal DE SCHOLA BENE MERENTIBUS Społecznej Szkoły Podstawowej nr
1 im. J. Piłsudskiego w Krakowie. Odebrał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu
Opolskiego. 24 lutego 2002 r. podczas uroczystej sesji Rady Miasta Krakowa otrzymał
dyplom Członka Honorowego TJP.
opracował Tadeusz Żaba
2
[ Pobierz całość w formacie PDF ]